Wij zijn Bailey en Denise, de makers van dit blog en liefhebbers van alles wat met Van-Life te maken heeft. Dit is ons verhaal: Avontuur in Thailand, Liefde en Backpacking tijdens de Pandemie
Hoe We Elkaar Ontmoetten: Een Avontuur Door Thailand
We ontmoetten elkaar in Thailand , allebei met een rugzak op onze schouders, klaar om de wereld te ontdekken. Ondanks dat we elk onze eigen weg volgden, veranderde die ene avond. De avond dat onze paden elkaar kruisten, alles voor altijd!
Bai’s Verhaal: Voordat We Elkaar Ontmoetten
Even wat meer achtergrond: ik (Bailey) kwam begin januari 2020 aan in Thailand, helemaal klaar voor avontuur. Zes maanden daarvoor woonde ik in een gedeeld huis net buiten Byron Bay, dat gezellige, bruisende dorp aan de oostkust van Australië, waar het altijd lijkt alsof de zon nooit ondergaat en de golven nooit stoppen met rollen.
Sparen Voor Een Tussenjaar
Wonen op een plek zoals deze betekende dat ik onvermijdelijk honderden interessante mensen ontmoette uit alle uithoeken van de wereld. Hun verhalen gaven me niet alleen een kijkje in verre landen, maar ook een brandend verlangen om diezelfde plekken te ontdekken. Terwijl ik genoot van mijn werk, begon het na een paar jaar in hetzelfde restaurant toch te kriebelen – ik had behoefte aan verandering. Dus vroeg ik mijn baas om extra diensten, en de komende zes maanden werkte ik keihard en leefde ik superzuinig, vastbesloten om zoveel mogelijk geld te sparen voor mijn volgende avontuur!
Een Nieuw Avontuur
Ik was er helemaal klaar voor: mijn nieuwe avontuur. Alles moest wijken – mijn auto, meubels, en zelfs de kleine spulletjes die ik in de loop der jaren had verzameld. In plaats van afscheid nemen, maakte ik een handig lijstje van de essentiële dingen die ik wel mee wilde nemen: stevige schoenen, een regenjack en een rugzak van 70 liter waarin ik mijn hele leven moest proppen. Toen mijn moeder het nieuws hoorde, besloot ze mee te gaan. Dus stapten we samen in de auto, reden naar het vliegveld en vlogen weg voor de komende negen uur.
Welkom in Phuket – Thailand
De eerste week was heerlijk. Ik ontspande aan het strand en genoot van het zwembad in een prachtig resort in Phuket. Het was niet helemaal de avontuurlijke reis die ik in gedachten had, maar een perfecte manier om met mijn moeder te beginnen. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist, was het alweer tijd voor haar om naar huis te vliegen. Mijn soloreisavontuur kon beginnen!
De Plaats Waar We Elkaar Ontmoetten: Koh Phangan
De volgende stop was Koh Phangan. Rugzak op mijn schouders, een bus en een boot verder, kwam ik aan op het eiland. Geen plannen, behalve een hostel voor de nacht en het idee om langzaam richting het noorden te trekken.
Diezelfde avond raakte ik in gesprek met andere reizigers. Ze gaven me tips over het huren van een motor en nodigden me uit voor een roadtrip de volgende dag. Natuurlijk zei ik ja! Met de wind in mijn haren en de zon op mijn gezicht, scheurden we met motoren over het eiland, van het ene strand naar het andere, tot de zon onderging. Moe, maar gelukkig, sloten we de avond af met een barbecue bij het hostel.
En daar, tussen het gelach en de vuurvliegjes, ontmoette ik Denise.
Den’s Verhaal: Voordat We Elkaar Ontmoetten
Denise was nooit iemand die zich ergens neerzette. Ze had altijd de drang om nieuwe plekken te ontdekken en voelde zich nooit echt verbonden met een baan of een huis. Altijd op zoek naar avontuur, altijd in beweging.
Seizoenswerk
Na haar afstuderen vond ze haar plek bij Nature Camps, waar ze scholen begeleidde bij veldwerk en allerlei buitenactiviteiten. “Ik hou van het werk,” zegt ze met een glimlach. “Het past perfect bij mijn levensstijl – bewust leven en werken in de natuur.” De baan is seizoensgebonden, dus ze werkt hard in de herfst en lente, maar in de zomer is ze een reisgids. Elk jaar een andere locatie. Deze combinatie van werk en reizen was haar ideaal: genoeg tijd om nieuwe plaatsen te ontdekken en ondertussen genoeg te verdienen om de winter door te komen. Dit keer had ze Azië op haar radar, om haar duikvaardigheden te verbeteren en misschien zelfs als divemaster te werken.
Onderwater Avontuur
Ze begon in Indonesië, vanwege de ongelooflijke duiklocaties en de scherpe prijzen. “Ik heb drie maanden op Pulau Weh doorgebracht, waar ik mijn reddings- en divemastercursussen afrondde. Het was fantastisch! Ik ontmoette geweldige mensen die ik zeker weer wil zien. Mijn kamer was simpel, geen warm water, maar met uitzicht op de oceaan en de duikschool Lumba Lumba.” Ze lacht. “Het was een knusse plek waar iedereen elkaar kende. Maar na drie maanden voelde ik dat het tijd was om meer te zien, dus vloog ik door naar Maleisië.”
Volgende Avontuur: Naar Koh Phangan
In Kuala Lumpur aangekomen, reisde ze met het openbaar vervoer door het land, haar rugzak als enige metgezel van hostel naar hostel. “Maleisië was prachtig! De diversiteit in het landschap fascineerde me – van jungle en hooglanden tot eilanden en drukke steden.” Onderweg hoorde ze over een duikcentrum in Koh Tao dat collega’s zocht. En natuurlijk, ze besloot de kans te grijpen en vertrok naar Thailand.
“Onderweg wilde ik wat eilanden verkennen. Via Hostel World vond ik dit geweldige hostel in Koh Phangan – kleurrijke slaapzalen, een bar op het strand… wat wil je nog meer?! Ik was zo blij om andere reizigers te ontmoeten en genoot van mijn biertje aan de bar.”
En daar, tussen het lachen en de reisverhalen, ontmoette ze Bai.
Hoe We Elkaar Ontmoetten: Een Noodlottige Nacht
Laten we even teruggaan naar Koh Phangan – de nacht waarop onze paden elkaar kruisten. De barbecue was de perfecte aanleiding om veel te veel te eten, te lang door te praten en plannen te smeden om het eiland verder te verkennen.
Samen Op Avontuur: Hoe We Een Connectie Kregen
Toen we eenmaal de scooters huurden, konden we het eiland niet meer stoppen. We reden van het ene strand naar het andere, het water in duikend, terwijl we onze magen vulden met alles wat we tegenkwamen (wat een avontuur!). Voor we het wisten, was de zon onder en vonden we onszelf bij een bar – die we dachten dat een gezellige plek zou zijn, maar dit viel een beetje tegen. Het was leuk zolang het duurde, maar we besloten toch verder te zoeken en belandden in nog een bar, en daarna nóg een. Het avontuur ging door!
Afscheid Nemen
De avond kwam ten einde en Denise moest de laatste boot naar een ander eiland nemen. We namen afscheid, met haar op weg naar een nieuwe uitdaging als Dive Supervisor. Haar dagen waren lang en intens, werken van zonsopgang tot zonsondergang, met een klein salaris, maar ze kon de hele dag haar favoriete hobby uitoefenen. Een droomjob, ook al was het zwaar!
Maar er was een probleem… we misten elkaar. Dus, toen Denise me vroeg om naar Koh Tao te komen, sprong ik niet veel later op de ferry en kwam ik haar weer opzoeken.
Weer Samen
De volgende twee weken bracht Denise haar tijd door bij de duikschool, terwijl ik het eiland verkende en mezelf helemaal verloor in de lokale keuken – bedankt, TripAdvisor! Na wat nieuwe vrienden te hebben gemaakt, besloten we om noordwaarts te trekken. We namen de ferry terug naar het vasteland en gingen voor een epische 10-uur durende busrit naar Bangkok. Een paar dagen in de stad was genoeg voor ons – het was wel leuk om in het bruisende centrum te zijn, maar de drukte en massa’s mensen? Nee, dank je!
Een Nieuwe Maand: Visa Verlenging
Onze visas liepen bijna af, dus we verlengden ze met een maand en besloten richting het noorden te reizen. Chiang Mai verwelkomde ons als een oude vriend – een plek die verrassend comfortabel aanvoelde. We huurden scooters en waren van plan het noorden te verkennen voor de rest van onze visumperiode. Natuurlijk huurden we onze scooters midden in het drukke stadscentrum – niet per se het beste idee, maar hé, we reden een paar rondjes op de parkeerplaats om eraan te wennen, toch?
Samen Op Avontuur In Noord-Thailand
Het noorden van Thailand is absoluut adembenemend, maar we waren totaal niet voorbereid op hoe wild en landelijk het zou zijn. Daar stonden we dan, in het midden van nergens, met onze scooters en backpacks terwijl de zon voor ons onderging. We begonnen ons echt zorgen te maken, tot we een klein dorpje vonden waar we eindelijk een tent konden huren voor de nacht. Nou, die nacht… dat was een avontuur op zich! We lagen daar te rillen van de kou – het was maar 5 graden op de top van de berg en geen van ons had iets warms meegebracht. Bevroren maar vol goede moed, doken we in onze slaapzakken.
De volgende dag namen we onze lessen ter harte. Onze telefoons werden onze beste vrienden, en we gingen op zoek naar meer comfort via Booking.com, Agoda, en Hostel World. De komende drie weken reden we van dorp naar dorp, elke keer hartelijk ontvangen door de lokale bevolking. Noord-Thailand is niet bepaald een hotspot voor massatoerisme, dus het voelde altijd een beetje als een overwinning wanneer we eindelijk een andere toerist tegenkwamen.
COVID-19: Een Uitdaging Tegen Het Einde
Tegen die tijd begon COVID-19 zich snel te verspreiden. We zagen de nieuwsberichten online, maar in onze bubble op het platteland hadden we de werkelijke impact een beetje onderschat. Toen we terugkeerden naar Chiang Mai, viel het ons meteen op: er was iets niet in de haak. De stad die normaal zo levendig was, voelde plotseling uitgestorven aan. De meeste winkels waren gesloten en het werd steeds moeilijker om een restaurant of een slaapplaats te vinden zonder dat je een beetje voelde dat je het risico liep een ghost town binnen te wandelen.
Het was de laatste dag van ons visum en de realiteit begon echt in te slaan. Denise moest terug naar Nederland voor haar werk, terwijl ik de plannen had om naar Vietnam te vliegen en mijn avontuur voort te zetten. Het afscheid voelde zwaar – de tijd samen was te kort geweest, en toch was er iets magisch in onze ervaring. Maar we wisten beide dat dit geen definitief afscheid was. We hadden vertrouwen dat onze paden zich weer zouden kruisen. En zo vertrok ze, met een belofte in haar ogen dat dit zeker niet het einde zou zijn.
Vast In Azië: De Onvoorziene Uitkomst
Net nadat we elkaar hadden gedag gezegd, kreeg ik een e-mail: mijn Vietnamese visum was geannuleerd vanwege de COVID-19-beperkingen. Oh, de timing! Met nog maar een dag om Thailand te verlaten en het risico dat mijn visum te lang geldig zou zijn, begon ik snel te denken aan alternatieven: Singapore, Maleisië, of misschien zelfs terug naar Australië.
Na wat wikken en wegen, koos ik voor Maleisië. En wat een ervaring was dat! Het vliegveld in Kuala Lumpur was een levendige jungle van mensen, maar alles was gesloten. Het voelde een beetje surrealistisch. De wandeling naar mijn hostel was ook een schok – de meeste winkels waren dicht, de stad leek in een soort stille lockdown te verkeren. Toen ik eindelijk in het hostel aankwam, informeerden ze me over de nieuwe regels, die betekenden dat mijn verblijf in Maleisië korter zou zijn dan gepland. Tja, dat was dat… de reis draaide ineens in een andere richting!
Terug In Nederland
Denise was inmiddels weer veilig thuis en we deelden onze zorgen over de wereldwijde chaos die zich afspeelde. Ik overwoog om terug te keren naar Australië, maar samen kwamen we op een totaal onverwacht idee. Door de pandemie zou Denise’s werk waarschijnlijk worden uitgesteld, en haar ouders boden aan om me bij hen thuis op te vangen. Dit was onze kans om samen iets nieuws te starten!
Een Nieuwe Start In Nederland – Het Volgende Avontuur
De volgende dag besloot ik naar het vliegveld te gaan om te kijken of het überhaupt mogelijk was om naar Nederland te vliegen. Als niet-EU-burger leek ik de luchthavenmedewerkers behoorlijk in de war te brengen, aangezien de meeste van hen bezig waren met het evacueren van hun eigen landgenoten. Niemand kon me echt een duidelijk antwoord geven. Het enige wat ik hoorde was dat ik een ticket kon kopen, maar dat de uiteindelijke beslissing pas bij de incheckbalie zou worden genomen. Spannend!
Ik besloot de gok te wagen en kocht het ticket, in de wetenschap dat ik het alsnog kon omwisselen als ik geen toegang zou krijgen. Terwijl ik daar stond, beet ik nerveus op mijn wang en wachtte af terwijl het personeel mijn ticket verwerkte.
Zenuwen of Opwinding?
Europa was nu officieel op slot, maar de regels waren nog vaag. Het verwarde personeel stelde me wat vragen en leek wanhopig naar een reden te zoeken om me door te laten. Na wat gestamel in een vreemde taal drukten ze uiteindelijk mijn instapkaart af en lieten me door. Phew!
De komende 13 uur bracht ik door in een halfleeg vliegtuig, me afvragend wat er zou gebeuren als ik daadwerkelijk in Nederland zou landen.
Wat Volgde Daarna?
Het verhaal van hoe we elkaar in Thailand ontmoetten, te midden van de COVID-19-pandemie, is inderdaad een avontuur dat we nooit zullen vergeten. Gelukkig is dit niet het einde van ons verhaal. We zijn inmiddels verder gegaan met het opbouwen van een nieuw leven in Nederland, en in onze post zullen we je meenemen in ons avontuur van de ‘Van Quarantaine naar Camper Life‘. Spannende tijden liggen nog steeds voor ons!
